جان ویدال پروفسور دانشگاه واشنگتن، محقق رویدادهای زمینی از قبیل لرزه شناسی، زمین‌لرزه، آتشفشان‌ها و ساختار زمین و رئیس شبکه لرزه‌ای شمال غرب پاسیفیک گفت: از نظر من هیچ راه شناخته شده و تایید شده‌ای وجود ندارد که توانایی پیش‌بینی زلزله را داشته باشد.
وی افزود: تعداد اندکی از افراد وجود دارند که در این‌باره نظریه‌هایی ارائه کرده‌اند اما این نظریه‌ها ارزش علمی ندارند. بنابراین معتقدم در حال حاضر هیچ شیوه‌ای برای پیش‌بینی زلزله وجود ندارد. به بیانی دیگر هر نوع هشداری در مورد بروز زلزله‌ای قوی و قریب‌الوقوع طی کمتر از چند دهه آینده اساس علمی ندارد.
ویدال گفت: درجات خطر زمین‌لرزه در مناطق زلزله خیز مانند کالیفرنیا و ژاپن که پیچیده‌ترین شیوه‌های محاسباتی در آنجا مورد استفاده قرار می‌گیرند براساس میزان خطر وقوع یک زمین‌لرزه در بخشی خاص از یک گسل در دوره‌ای 30 ساله تخمین زده می‌شود؛ شیوه‌ای که به‌هیچ‌وجه مبنایی کاربردی در پیش‌بینی زلزله‌های قریب‌الوقوع به شمار نمی‌رود. پس نمی‌توان درباره زلزله تهران نیز اظهارنظری کرد.
وی افزود: انرژی درونی گسل‌ها تحت‌تأثیر حرکات تکتونیکی لایه‌های زمین به‌وجود می‌آیند. با این حال پیش‌بینی و تخمین دقیق زمانی که فشار موجود در گسل از مقاومت لایه‌های زمین متجاوز شود، بسیار مشکل است. از این‌رو روشی برای خنثی کردن بی‌خطر فشار درون گسل‌ها وجود ندارد.
این استاد دانشگاه گفت: خطر بزرگی که پس از یک زلزله بزرگ منطقه‌ای را تهدید می‌کند پس لرزه‌های آن زلزله است. پس‌لرزه‌ها پدیده‌هایی اجتناب‌ناپذیرند و کم پیش می‌آید شدت آنها از زمین‌لرزه اصلی بیشتر باشد. با این همه پیش‌بینی خسارت چنین زلزله‌ای در تهران به‌دلیل اینکه به‌تازگی هیچ زمین‌لرزه بزرگی تهران را تحت‌تأثیر خود قرار نداده است قابل بیان نیست.
